Coraz więcej uczelni wprowadza mikropoświadczenia, odpowiadając tym samym na potrzeby współczesnych studentów i dynamicznie zmieniający się rynek pracy. Przez konieczność szybkiej implementacji mikropoświadczeń, jak i elastyczność w formach wdrożenia, uczelnie mogą popełnić typowe błędy podczas tych działań. Może to przyczynić się do gorszej efektywności programów nauczania oraz dłuższego czasu ich wdrożenia, a co się z tym wiąże wyższych kosztów wdrożenia. ‍

Zrozumienie możliwych błędów pozwoli na odpowiednią wczesną mitygację ryzyka i bezproblemowe wprowadzenie mikropoświadczeń do oferty edukacyjnej, nie narażając uczelni na czasochłonne i kosztowne korekty.

Najczęstsze błędy podczas uruchamiania mikropoświadczeń:

Wprowadzenie mikropoświadczeń do oferty edukacyjnej to szansa na znaczące korzyści zarówno dla uczelni, jak i dla studentów. Dzięki temu uczelnia może podkreślić swoją pozycję na rynku, a studenci mają możliwość zdobycia umiejętności, które realnie poprawią ich perspektywy zawodowe. Aby jednak w pełni wykorzystać możliwości, kluczowe jest unikanie typowych błędów, by zmniejszyć trudności we wdrażaniu mikropoświadczeń i zapewnić powodzenie projektu. Poniżej przedstawiamy główne wyzwania, które uczelnie zgłaszają na pierwszych konsultacjach z nami:

1. Brak świadomości, czym są mikropoświadczenia i jakie dają szanse

Jednym z największych ryzyk jest to, że uczelnie mogą nie zdawać sobie sprawy z ogromnego potencjału i szans, jakie oferują mikropoświadczenia. Brak świadomości, czym są mikropoświadczenia oraz jasnego celu, dla którego chcemy je wdrażać, może skutkować przegapieniem istotnych możliwości rozwoju i zarobku dla uczelni.

W efekcie, uczelnie, które nie wprowadzą mikropoświadczeń do swojej oferty jako nowej, przyszłościowej formy edukacji, mogą pozostać w tyle za konkurencją, tracąc tym samym studentów.

2. Niewiedza w kwestii doboru rozwiązania technologicznego

Brak dostatecznej wiedzy na temat dostępnych rozwiązań technologicznych i ich funkcjonalności podczas uruchamiania mikropoświadczeń, może prowadzić do wyboru nieoptymalnego rozwiązania, niedostosowanego do standardów europejskich, lub co gorsza, niewystarczającego rozwiązania, skutkującego ponoszeniem w krótkiej przestrzeni czasowej dodatkowych kosztów przez uczelnie – na rozbudowę lub mnożenie kolejnych rozwiązań.

Do takich rozwiązań zaliczamy te, w których dane i kontrola są skoncentrowane w jednym miejscu lub instytucji, co może prowadzić do ryzyka utraty bezpieczeństwa, braku transparentności oraz trudności w weryfikacji autentyczności dokumentów.

Przed wdrożeniem narzędzia technologicznego konieczne jest zapewnienie, że serwis spełnia europejskie normy bezpieczeństwa sieci blockchain oraz umożliwia wystawianie mikropoświadczeń w standardzie, który będzie honorowany na całym świecie.

3. Brak zespołu wdrażającego mikropoświadczenia

Skuteczne wdrożenie mikropoświadczeń wymaga dobrze skoordynowanego zespołu ekspertów, którzy będą w stanie wdrożyć je od strony merytorycznej, strategicznej i technologicznej. Zespół odpowiedzialny za wdrożenie powinien składać się z kilku kluczowych osób: Project Managera, który nadzoruje całość i koordynuje działania, osoby odpowiedzialnej za technologię (kierownika IT), dbającego o integrację systemu, przedstawiciela kierownictwa uczelni (np. Prorektor ds. Nauczania), który zapewnia zgodność z celami uczelni, oraz kierowników odpowiednich działów, wspierających realizację w swoich obszarach naukowych.

Taka struktura zespołu pozwala na skuteczne zarządzanie projektem i szybkie reagowanie na ewentualne problemy. Im wcześniej zespół zostanie powołany, tym płynniej przebiegnie proces wdrażania mikropoświadczeń. Niestety, wiele uczelni nie przywiązuje odpowiedniej wagi do tego aspektu, co może opóźniać proces adaptacji, tym samym narażając uczelnie na dodatkowe koszty.

4. Brak jednolitych wzorów mikropoświadczeń

Brak ustandaryzowanego wzoru mikropoświadczenia może prowadzić do niejasności co do wymaganych informacji, które powinny być na nim zawarte. Aby stworzyć taki wzór, warto zaangażować wykładowców i przedstawicieli firm zewnętrznych, co umożliwi wymianę opinii i usprawni proces tworzenia optymalnego wzorca.

Zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej, mikropoświadczenia powinny zawierać kluczowe elementy, takie jak identyfikacja ucznia, tytuł, kraj wydawcy, data wydania, rezultaty uczenia się, a także wymagania dotyczące liczby godzin potrzebnych do zdobycia umiejętności i poziomu kwalifikacji.

Ustandaryzowany wzorzec, dostosowany do potrzeb różnych kursów i programów studiów, uczyni mikropoświadczenia bardziej przejrzystymi i zrozumiałymi dla studentów oraz pracodawców. Ponadto, przyczyni się to do budowania zaufania do mikropoświadczeń oraz uznawania ich w różnych instytucjach edukacyjnych i na rynku pracy.

5. Niedostosowanie oferty do potrzeb rynku

Tworzenie kursów z mikropoświadczeniami bez wcześniejszej analizy, czego rzeczywiście potrzebują pracodawcy lub studenci, może skutkować brakiem zainteresowania. Wynikiem tego będzie poświęcenie zasobów uczelni na przygotowanie kursu, na który nie ma popytu, co może prowadzić do strat finansowych.

Kursy powinny powstawać na podstawie dialogu z przedsiębiorstwami oraz studentami, aby odpowiedzieć na konkretne wymagania i wyzwania branżowe. Dzięki temu programy te stają się realnym narzędziem zwiększającym szanse na zatrudnienie dla uczestników, a uczelnia zyskuje możliwość budowania relacji z firmami oraz nowe kanały monetyzacji wiedzy.

6. Zbyt mała elastyczność programu

Mikropoświadczenia powinny oferować maksymalną elastyczność, aby odpowiadać na potrzeby różnorodnych grup odbiorców. Studenci, osoby pracujące, a nawet seniorzy mają różne wymagania, dlatego programy muszą być dostosowane do ich stylu życia. Uczelnie, które narzucają uczestnikom zbyt sztywne ramy, tracą na atrakcyjności.

‍Elastyczne podejście do czasu trwania kursu, form nauki (online, stacjonarnie, hybrydowo) czy nawet formy oceny pozwala na przyciągnięcie szerszej grupy odbiorców i wyróżnienie się na tle konkurencji, która nie bierze tych czynników pod uwagę.

7. Niedookreślona polityka odpłatności kursów

Jedną z często pomijanych kwestii przy wdrażaniu mikropoświadczeń jest jasna decyzja o ich odpłatności. Czy kursy powinny być darmowe, czy też uczelnia powinna pobierać za nie opłaty? W tym zakresie nie ma prawnego zakazu monetyzacji przez uczelnie kursów z mikropoświadczeniami, co daje instytucjom akademickim pełną swobodę w podejmowaniu tej decyzji. Jeżeli kursy są unikalne i wartościowe, warto rozważyć ich monetyzację, co pozwoli na zaangażowanie najlepszych wykładowców oraz przyciągnięcie większej liczby studentów.

‍Portale takie jak Udemy czy Coursera pokazują, że model odpłatny nie tylko jest akceptowany, ale często także preferowany przez użytkowników, którzy postrzegają płatne kursy jako bardziej prestiżowe i wartościowe.

8. Brak odpowiedniego regulaminu

Problem związany z brakiem odpowiednich regulaminów wewnętrznych lub brak standaryzacji takich regulaminów może stanowić dużą przeszkodę w trakcie wdrażania mikropoświadczeń. W wielu instytucjach temat mikropoświadczeń jest na tyle nowy, że nie został uwzględniony w obowiązujących dokumentach i procedurach.

Aby uniknąć problemów administracyjnych oraz niejasności prawnych, uczelnie powinny dostosować swoje regulaminy do nowych możliwości, jakie dają mikropoświadczenia. Proces ten obejmuje nie tylko regulacje dotyczące samego wydawania certyfikatów, ale także zasady ich przechowywania, weryfikacji, aktualizacji treści oraz samego sposobu prowadzenia kursów. Dodatkowo, ważne jest, aby kursy i programy szkoleniowe były elastyczne i dostosowane do zmieniających się potrzeb studentów oraz były odpowiedzią na aktualne zapotrzebowania na rynku pracy.

9. Niewystarczające wsparcie dla wykładowców

Wdrożenie mikropoświadczeń to także wyzwanie dla kadry dydaktycznej. Aby wykładowcy chcieli korzystać z mikropoświadczeń, a jednocześnie mogli monetyzować swoją ekspercką wiedzę, należy zadbać o odpowiednie szkolenia dla nich, wyjaśniające sens takich form certyfikowania.

Ważne jest również wsparcie technologiczne w procesie tworzenia programu kursu, takie jak ujednolicony wzór prezentacji i materiałów dydaktycznych, dobre nagłośnienie i oświetlenie, odpowiednio przygotowane treści, tak aby dbać o jak najwyższą jakość materiałów.

10. Niedostateczna promocja mikropoświadczeń

Sukces mikropoświadczeń nie zależy jedynie od samego ich wprowadzenia do oferty edukacyjnej, ale także od tego, jak zostaną one wypromowane.‍

Wiele uczelni popełnia błąd, nie budując odpowiedniej strategii promocji wewnątrz uczelni jak i na zewnątrz. Istotne jest, aby już na wczesnym etapie zastanowić się, jakimi kanałami pozyskać nowych studentów. Bez odpowiedniej promocji nawet najlepsze kursy mogą pozostać niezauważone. Problem ten i rozwiązania zostały szerzej opisane w artykule “Skuteczna Promocja Mikropoświadczeń”.

Świadomość typowych błędów kluczem do szybkiej integracji mikropoświadczeń na uczelni.

Proces wdrożenia mikropoświadczeń może wiązać się z pewnymi wyzwaniami, jednocześnie stwarzając wyjątkowe możliwości monetyzacji wiedzy, nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Właściwe zrozumienie i unikanie typowych błędów może przynieść wymierne korzyści, takie jak napływ nowych studentów z różnych stron świata oraz rozpoznawalność uczelni na nowych rynkach.

Wdrożenie mikropoświadczeń to nie tylko krok w stronę innowacji, ale także szansa na rozwój i odpowiedź na zmieniające się potrzeby rynku pracy. Obecnie jest najlepszy moment, aby zacząć wdrażać mikropoświadczenia, ponieważ uczelnie, które zdecydują się na ich wprowadzenie jako pierwsze, zyskają ogromną przewagę konkurencyjną. Zajmując silną pozycję na rynku, będą mogły przyciągnąć większą liczbę studentów oraz stać się jedną z najbardziej cenionych instytucji w branży edukacyjnej.

W DoxyChain doskonale wiemy, jak skutecznie wdrożyć mikropoświadczenia w istniejącą infrastrukturę uczelni. Nasze rozwiązanie oparte na technologii blockchain zapewnia bezpieczeństwo, autentyczność, łatwość zarządzania dokumentami i zgodność z regulacjami. Dzięki nam instytucje mogą skupić się na innowacjach i rozwoju, mając pewność, że ich procesy są zoptymalizowane i zabezpieczone na każdym etapie. Wiemy, jak ważnym i kluczowym aspektem jest proces integracji mikropoświadczeń, dlatego chętnie wesprzemy Państwa w adresowaniu tych wyzwań osobiście.